Ξυπνά η μέρα και υπέροχα γυρίζω μες την γλώσσα
Σαν σ' έναν κήπο που δεν τον ρήμαξαν οι σοφίες μας
Ακολουθώ το αφρόντιστο λίγο που συντηρεί με κόπο η κάθε ψυχή
Και σβήνω τα σημάδια που αφήνουν πάνω μου οι ερμαφρόδιτες μέρες.
Ο ήχος του νερού παλεύει την αδράνεια της κοίτης
Παλεύει την στάση. Δεν ξέρω
Αν έγινα ποτέ μου κατανοητός πόσο έχω λατρέψει
αυτά τα μόρια
Τα ψηφιακά
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου