Το Μοναστηράκι ορέγεται αυτές τις ξανθές λιγνές τουρίστριες

Ό,τι υπάρχει είναι λόγος,

Στίχος με άγνωστο προορισμό

Οι μέρες δασκαλεύουν τον χρόνο γι' αυτές να αδιαφορήσει

Αλλά πώς αδιαφορεί κανείς για τις ωραίες κοπέλες;

Κλειδώνονται τα γραφεία κάθε απόγεμα

Οι υπάλληλοι κατεβαίνουν με το νωθρό ασανσέρ

Παίρνουν τα αυτοκίνητα

Η Πατησίων πήζει

Το Μοναστηράκι ορέγεται αυτές τις ξανθές λιγνές τουρίστριες

Με τα ωραία πόδια και το έκθετο στήθος

Κάτι αρχαιολόγοι σκάβουν χαμηλά

Στην Ηφαίστου

Πιο χαμηλά από εκεί που το εύρημα είναι απόδειξη

Εγώ βιδώνω την ζωή μου

Ευκίνητος, δυσκίνητος, αεικίνητος

Αυτοκίνητος ούτε- αφού το οξυγόνο μου είναι

βαρύτιμο καύσιμο

Όταν σχολώ φτιάχνω στιχάκια

Σαν ξόρκια με σκόρπιο μέσα τους ένα παράξενο νόημα

Φλερτάρω με όλα τα κορίτσια

Και κοιτώ που γερνάω

Μην βάζοντας διόλου μυαλό

Αφού μυαλό έχουν μονάχα οι πεθαμένοι

κι ο θάνατος…

                                                                            17.7.2010