Θέλω να βλέπω αυτό το γλυκό πρόσωπο που ξεκουράζει τον ήλιο.
Να το θέλω όπως ο άνεμος το θέλει και νιώθει τον πόθο του αναμμένο γι αυτό
που ανάμεσα στην ετερότητα των φύλλων των δέντρων
λάμπει όπως να υπόσχεται μια μόνιμη άνοιξη.
Θέλω εκεί που είναι να είμαι και συνεχώς να το κοιτώ.
Να υπάρχει ο έρωτας σαν μια ταχύπλοη σκέψη
ριγμένη εκεί, στην φιλέρημη άμμο.
Και να κοιμάμαι το βράδυ με αστέρια
που χρησιμοποιούν τον ουρανό σαν ένα δίχτυ
για να ακουστούν στα πέρατα της φαντασίας.
Θέλω να λέω και αυτό που λέω να ξεγράφεται
Όπως θα σβήσουνε τα κόκαλά μου μιαν ημέρα που το άγγιγμα
για μένα δεν θα είναι πια μπορετό
αλλά θα χαλαρώσουν τόσο οι αισθήσεις μου ώστε ο ισχυρογνώμων που είμαι
να πιστέψει τον θάνατο..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου