Αυτή η σιωπή είναι τώρα η απόπειρα ενός τίποτα να υπάρξει.
Καθεύδω
Σαν να με παιδεύει όμως μια ανέκφραστη λέξη.
Σφίγγω τα ιδρωμένα μου σεντόνια- το καλοκαίρι κουράζει-
Στρέφομαι μέσα μου- δεν έχω έναν φίλο
Αμνησίκακο να εκμυστηρευτώ την αγωνία μου.
Οι δρόμοι πάνε μαζί μου-
Πολλοί δρόμοι σαν πληθυντικές σκέψεις
Αδιέξοδοι- αδιέξοδες… που η άσφαλτός τους
ποτέ δεν είναι σίγουρα τέτοια.
Αλλά κι από το λάθος πρέπει κάποτε να διδαχτείς.
Να βρεις το μέτρο που ορίζει
Τα φιλοσοφικά σου περιβόλια (ξέρω έγινα λίγο σκοτεινός)
Να δεις "πιο μέσα"..
Κι αν καταφέρεις να επωμιστείς την Άνοιξη
Θα γράψεις όπως ήθελες το ποίημα:
Γεννημένο από τα λεξιλόγια της καρδιάς..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου