Ανακάλυψέ με σαν μια ουσία που αναστατώνει τον υποταγμένο ουρανίσκο σου
Σαν ένα άρωμα που παίζει με την άτολμη όσφρηση
Είμαι λαγωνικό που παντού θα σε κυνηγάει
Πότε το θήραμα και πότε ο θύτης σου..
Δεν θα σου πω τα μυστικά που ξέρω
Θέλω να με ανακαλύψεις σκάβοντας
Μέσα σε μένα μέσα σε σένα
Αφού η αγάπη και στους δύο κατοικεί.
Α φεγγάρια που ήπια μοναχός να φτάσω
Να σε κάνω να πιστέψεις το ώριμο εγώ μου
Κινήθηκα σαν μια φευγαλέα φωτιά
Που καλπάζει στον άνεμο και όλα θέλει να τα κατακτήσει.
2 σχόλια:
Στα σαγόνια της Πεινας
η ΦΥΣΗ μοιαζει με μία μπουκιά
που χαρίζεται στον Ερωτα της Ποιησης......
ΦΙΛΙ....
Κάκια
των μικρών λακωνικών σχολίων
χαιρετώ σε
ευτυχώς έχουμε της ποίησης τα δώρα
και ζούμε λυτρωμένοι!
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου