Μέσα στα αγκάθια
Ο άνεμος είναι ένας αλήτης παραβατικός
που ζητά τα ρέστα από τα χρηστά φυτά.
Τα τζιτζίκια τον μέμφονται, του ζητούν να απουσιάσει
Καθώς καρφώνουν το τραγούδι και την προβοσκίδα τους
μες τον φλοιό του ώριμου καλοκαιριού.
Το κορίτσι ανεβαίνει τον έρωτα
Σ' όλα τα σκαλοπάτια του. Η φούστα του
Ανεμίζει υποσχόμενη έξαψη τόση.
Κουδουνάκια λουλουδιών ακούγονται που σχίζουνε
μειλίχια τον αέρα
Και τρίζουν οι ραφές κάθε κορμού.
Μία χρυσόμυγα είναι σαν σκέψη πράσινη
που έχει κάνει το μέλλον της στιγμής ορατό.
2 σχόλια:
Ορατή η Φαντασία ΕΔΩ, στη Χώρα σου, Στρατή...
Φιλί...
Εγώ μέσα στον κήπο όλες τις πεταλούδες τις βλέπω αράχνες! Αδυναμία;
Δημοσίευση σχολίου