...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

13 Δεκεμβρίου 2011

Αν φτάσετε ν' ανοίξετε την πόρτα μου των λέξεων



Αφιερώθηκα σε απόκρυφη συνομιλία.
                        Αόρατο κόσμο πελάζω.
 Τώρα τρομάζω
                        Να είμαι εδώ που δεν ήμουν ποτέ μου
Αβοήθητος, θλιμμένος, επαίτης
                 Για λίγο φως που να μου σώσει τα σφιγμένα σωθικά.

Πήρα πικρά μεροκάματα (ποιός με καταλαβαίνει;)
Βρέθηκα λες στην άλλη
πλευρά του φεγγαριού- και ίσως
Ό,τι φαντάστηκα να ήταν αέρας

Φευγαλέος που τινάζει την σκόνη
Πάνω από τα πράγματα και φουρτουνιάζει
Κι άλλο το ταραγμένο εγώ μου.

Δεν θα διστάσω να ομολογήσω κατάθλιψη
Προσέγγιση, προσήλωση στην μοναξιά
Μοναστηριακά διάγω..

Αν φτάσετε ν' ανοίξετε την πόρτα μου των λέξεων, πιστέψτε
Πως ό,τι λέω είναι τόσο αληθινό
Που να το ψηλαφίσεις και μόνο ματώνει..

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Το Φεγγάρι ψιθυρισε πως είναι ώρα για ... Όνειρα Γλυκά.....

Τα Όνειρα αν τα ψηλαφίσουμε δεν ματωνουν...


ανθιζουν!!

Είναι άραγε αληθινα?...

Γλυκιά Καληνύχτα...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Αχ Κάκια

όταν αργότερα ψάξουν και βρουν πόσες ώρες κοιμάμαι θα απορήσουν..
Τουλάχιστον μου μένουν τα όνειρα..
Καληνύχτες στον Βορρά!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου