στο πέτρινο ντουβάρι

Περίεργο αλλά

ξεκινούν όλα από ένα άλφα καλά τονισμένο

και η ζωή

ακολουθεί το πεπρωμένο της

έλα τώρα που δεν ξέρεις εκείνη την αρχιτεκτονική

των λουλουδιών που αναρριχώνται πάνω

στο πέτρινο  ντουβάρι που το είδες μέρα μεσημέρι

στα Χανιά που γύριζε

την σούβλα του μες τα εντόσθια της μέρας

ο αδυσώπητος ήλιος.

Τα δέντρα μιλούσαν,          

ένα τζιτζίκι από μέθη τετέριζε

καθόλου αέρας

ιδρώνει όπως για να γίνει τόξο το κορμί

κι εσύ ακολουθείς τον στίχο που ανεβαίνει

σκαλοπάτια

την γύρω σου ομορφιά.