Των ανεκπλήρωτων ονείρων ο πρίγκιπας..

Γίνονται κάποτε (αν θες να ξέρεις) τιποτένιες

Και μηδενικού βάρους πια οι κοσμοθεωρίες μας

Ζούμε σε μια φθαρμένη εποχή

Με ψυχή τέτοια πού πας

Το σύμπαν που ονειρεύεσαι να κατοικήσεις

Αγριεύουν, είναι λέοντες οι δαιμόνοι σου

Κατασπαράσσουν το Αθώο σου μέρος

Ο αμνός συρρικνώνεται, η μοναξιά σου βελάζει

Όπως με λέξεις είσαι μέσα στην αγέλη τούτη γύρω σου

Διαφορετικός

Των ανεκπλήρωτων ονείρων ο πρίγκιπας..

                                                                          2.6.2010