Με απορροφά η σελίδα.
Μια μέρα που αφύπνιση πια δεν υπάρχει
Να με κινητοποιήσει κατά τις κουρασμένες αγορές
Που χύνουν το μολύβι τους πάνω από την ηλικία της πόλης.
Ξυπνώ λευκός.
Το μελάνι είναι ο υποχείριος κύνας μου.
Υπακούει.
Από εμένα βλέπω εσένα και μου λείπεις καθώς
Η μέρα τρυπά τα τύμπανα της ακοής φωνάζοντας
Την διάθεσή της ως το επίδοξο απόγεμα.
Κάπου που ξέρεις πως ξέρω είναι που κοιτάει η θάλασσα- ωραία γαλάζια.
Αποσυμφόρησα όλα τα μέσα μου ταμεία.
Αδέκαρος ελπίζω μόνο σε μια σύνεση αφιλόκερδης λέξης
Ο ήλιος θα βγει, θα ανάψει τις επιθυμίες της η μέρα
Τα αυτοκίνητα θα τρέχουν γυαλίζοντας
Καθώς η πέρλα τ' ουρανού που γίνεται πιο όμορφη το μεσημέρι
Θα επιβάλει η σκέψη μου κάπου να προσεδαφιστεί.
Μπουκώνουν τα λουλούδια άρωμα μιας οργανικής έμπνευσης·
Θέλω η καρδιά μου αιώνια να σπινθηρίζει·
Θέλω να κυνηγώ κι ας είμαι ο κυνηγημένος-
Έτσι όπως πέντε η ώρα το πρωί νομίζω
Πως είμαι ένας άγουρος έφηβος που υπόσχεται ώριμο διαχρονικό καρπό..
7.8.2010
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
"Θέλω να κυνηγώ κι ας είμαι ο κυνηγημένος"
Τις καλημέρες μου Στρατή !! :))
Ευχή να είσαι πάντα ένας "άγουρος έφηβος!"
Αν... διαβάζεις, θα κατανοήσεις...
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Θεοδώρα
πολλά χαιρετίσματα και καλησπέρες!
Γιώτα
μου ειλικρινά δεν κατανοώ την στάση σου..
Σου ζήτησα μιαν απάντηση και δεν την πήρα..
Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό..
Δεν σε καταλαβαίνω..
(Αν με περιφρονείς αμερικάνικα, να ξέρεις ότι είμαι πεισματάρης πείσμονας ρωμιός..)
Δημοσίευση σχολίου