είμαι ένας άγουρος έφηβος που υπόσχεται ώριμο διαχρονικό καρπό..

Με απορροφά η σελίδα.

Μια μέρα που αφύπνιση πια δεν υπάρχει

Να με κινητοποιήσει κατά τις κουρασμένες αγορές

Που χύνουν το μολύβι τους πάνω από την ηλικία της πόλης.

Ξυπνώ λευκός.

Το μελάνι είναι ο υποχείριος κύνας μου.

Υπακούει.

Από εμένα βλέπω εσένα και μου λείπεις καθώς

Η μέρα τρυπά τα τύμπανα της ακοής φωνάζοντας

Την διάθεσή της ως το επίδοξο απόγεμα.

Κάπου που ξέρεις πως ξέρω είναι που κοιτάει η θάλασσα- ωραία γαλάζια.

Αποσυμφόρησα όλα τα μέσα μου ταμεία.

Αδέκαρος ελπίζω μόνο σε μια σύνεση αφιλόκερδης λέξης

Ο ήλιος θα βγει, θα ανάψει τις επιθυμίες της η μέρα

Τα αυτοκίνητα θα τρέχουν γυαλίζοντας

Καθώς η πέρλα τ' ουρανού που γίνεται πιο όμορφη το μεσημέρι

Θα επιβάλει η σκέψη μου κάπου να προσεδαφιστεί.

Μπουκώνουν τα λουλούδια άρωμα μιας οργανικής έμπνευσης·

Θέλω η καρδιά μου αιώνια να σπινθηρίζει·

Θέλω να κυνηγώ κι ας είμαι ο κυνηγημένος-

Έτσι όπως πέντε η ώρα το πρωί νομίζω

Πως είμαι ένας άγουρος έφηβος που υπόσχεται ώριμο διαχρονικό καρπό..

                                                                     7.8.2010