Θα φύγω όπως ήρθα: πένης

Τα βράδια είναι το θέατρο των άστρων ορατό από τις ανοιχτές ταράτσες
Που ψήνονται ολημέρα στον ήλιο.

Το φως τους είναι ένας τρόπος του λέγειν, μια συμπυκνωμένη σοφία
Που έχει η καρδιά όταν κοιτά και δεν μπορεί να αποταμιεύσει τίποτα απ' τον ορίζοντα.

Τα ζώα πια σταλίζουνε ευτυχισμένα.

Με λίγη χλόη εξαργυρώνει ο αμνός ατόφιο παράδεισο.

Μετά οι νυχτερίδες θέλουνε μ' ένα ζικ-ζακ να σχηματίσουν το άξαφνο που δεν εκφράζεται.

Κι εγώ με λέξεις τι λέω;

Ο καιρός περνά και όσα πίστευα να δεις που όμορφα θ' ανατραπούν.

Θα νικηθώ, θα νικήσω.

Θα ανακαλύψω σε μένα όσα ήταν για σένα, θα χαθώ
Από τον κύκλο που πίνει ενός δέντρου ουσία
Και βρίθει από χιλιάδες ήμερα φυτά που είναι κατοικίδια όσο αυτό σου το πιστό σκυλί.

Θα πεθάνω..

Θα φύγω όπως ήρθα: πένης
Και μαθημένος στην διδασκαλική μοναξιά..

2.8.2010