Αν με ρωτήσετε θέλω να είναι αέρας που ανανεώνει τα συμβαίνοντα η προσφορά μου..

Εισπράττω το ποίημα σαν ένα αντίτιμο εισιτηρίου που με πάει μακριά
Φυσάει μέσα του τόσος αέρας
Περνώ μες από γαλαρίες σιωπές
Και βγαίνω πλουσιότερος, πιο ευτυχής
Με ανακατωμένα τα μαλλιά μου.
Πώς πας αλήθεια μες το άγνωστο κάτι φορές και όμως
Κανείς δεν το ξέρει-
Το πιστεύουν μετά-
που γυρίζεις με λάμψη στα μάτια
Και είναι από άλλον ορίζοντα που δεν ξέρουν και είδες.

Θέλω ν' αφήσω μια κληρονομιά λέξεων που σε κάνουν να σκεφτείς
Που γέρνουν όπως γέρνουνε τα ηλιοτρόπια
Προς το μάγο αιώνιο φως.

Αν με ρωτήσετε θέλω να είναι αέρας που ανανεώνει τα συμβαίνοντα η προσφορά μου..

2.8.2010