Της ημέρας…

Πίσω από το τέμπλο των αγρών, το πουλί
Ντύνεται τα άμφιά του και βολιδοσκοπεί
της ερημιάς το τοπίο.
Ο άνεμος είναι μια φενάκη κραυγαλέα.
Το Πάσχα έφτασε, ένα μένος ιερό λούζει των δέντρων τις κουκούλες.
Κάπου ο Ιησούς βαστά τα βήματά του και κοντοζυγώνει στην καλύβα μας.
Διαβάζουμε μια χίμαιρα που μας αλώνει.
Όταν έρχεται το απόγευμα, μια τρελή νυχτερίδα επικρεμάται στο ιστίο της "Μαρίνας"..
Κοιτώ.
Ο νους μου γλυκά ξεσαλώνει..