Ωσεί παρών…

Κλείνω τα ανοιχτά, ο πους βαδίζει
στα σκληρά εδάφη της προσήλωσης· ο νους
για άλλα εφορμά·
Γαϊτανάκι, κρυφό μου σχολείο,
τανύζω το τόξο, η σαΐτα στοχεύει μακριά,
κι αν απών, πάντα εδωπέρα θα είμαι,
θα κρατώ τον σκοπό, θα σμίγω τα πελάγη,
θα ανταμώνω φωτιά με φωτιά, τίποτα δεν τελειώνει,
όλα τα ναι ήτανε κάποτε όχι, όλες οι φωνές
δηλωμένες σιωπές και άρρητος λόγος-
Έχω σημαδέψει μια Ομορφιά μέσα
στον κόσμο της ασκήμιας- έχω
ονειρευτεί όπως κανένας ποτέ του δεν έκανε-
Ναυάγησα σε πέλαγα θαλερά..