Μεγάλη Πέμπτη…

Δύσκολος κόσμος, πολύ σκληρός.
Αθροίζω τα ματωμένα κι είναι πολλά τα πολλά μου.
Να με θυμάστε οι επόμενοι.
Εις την εμήν ανάμνησιν να κρατηθείτε ορθοί.
Αν λείψω- θα είμαι πάντα εδώ. Μαζί σας.
Βλέπω τα λουλούδια που στολίζουν τον τάφο μου.
Δεν μαραίνονται. Σχεδόν μου μιλάνε.
Ο πόνος μου μόνο στα μάτια μου λέγεται.
Εσείς που με ξέρετε, κατανοείται.
Απ' τον σταυρό επάνω βλέπω ατέλειωτο τον ορίζοντα.
Βλέπω που κάποιοι μ' αρνηθήκαν.
Πάντα θα με αρνούνται κάποιοι.
Κι είναι ο κόσμος δύσκολος, πολύ σκληρός.
Κι η Άνοιξη πολύ ελπιδοφόρα..