Μεγάλο Σαββάτο…

Στρογγυλές σκέψεις, ολοκληρωμένες· πουθενά
δεν εξέχει τι· κι Εκείνος
τις μοίρασε στους μαθητές μην παραλείποντας μια δίκαιη κρίση.
Εκείνοι έμειναν με το βαρύ απόκτημα και με τον φόβο
του ερασιτέχνη να τολμήσει σθεναρά.
Όμως, φιλότιμοι. Και νυν οι πρωταγωνιστές. Και με φορτίο.
Τι να πιστέψεις κάτι ώρες; Όλα μοιάζουν έξω απ' τα ανθρώπινα.
Κι αυτή η Ανάσταση- απρόσμενη, τρομαχτική- μια τραγωδία.
Τότε εμφανίστηκε Εκείνος.
Λιανοκόκαλος, έξω από της ύλης το μαρτύριο.
"Ελάτε είπε, αγγίξτε με, εγώ είμαι…"
Θέλησε ο Θωμάς- τον δάχτυλο στον τύπο των ήλων.. πώς να πιστέψεις;
Μίλησε· τους καθησύχασε· και όμορφα μετά, αναλείφθη'..
Σαββάτο επικρεμάμενο σαν η γη μες τον χρόνο.
Σαββάτο με τα σημάδια σου και να ακούγεται η Φωνή Του, 
οικουμενικά τάζοντας δώρα.
Σαββάτο μυθικό..