Έρωτας της τιμής…

Με τίμησε η σιωπή, βρήκα
το δάκρυ μου,
το πανάγιο φύλλο 
που σκίρτησε
επάνω στο κλωνάρι
της μουριάς
κι η μέρα
έπαιξε το μεσημέρι της στα ζάρια- σαν
για να αποφανθούν οι άνεμοι ότι δεν είναι
τίποτα πια ακατόρθωτο, μόνο
μια χίμαιρα που είχα και λοξοδρομεί μες τα φανατισμένα σύννεφα,
κρατά
του Απριλίου τις όψεις
στην ποδιά της- για
να στεφανωθούν τα λόγια που σου είπα
με έρωτα!