Προ των τειχών…

Ο δρόμος πάει μηρυκάζοντας τον λιμναίο αέρα που αγαπούν τα βατράχια.
Γυαλίζει το φεγγάρι στο βράδιασμα.
Οι μπαρουταποθήκες του Αλή βαστούν τα τείχη.
Ποιός τολμά και ποιός διατάζει;
Όλη η λίμνη είναι μια σκιά της Φροσύνης.
Ένας έρωτας ένας πόλεμος.
Ένας πόλεμος ένας θάνατος.
Γυμνοί αποφασίζουν οι προσκυνημένοι.
Οι λαιμοί τους τρίζουν κάτω από την σπάθα.
Ακούω το κλάμα τους μετά τα μεσάνυχτα..

5 Απριλίου 2016