Στην λίμνη…

Αργά κοιμήθηκαν οι ώρες, μια υγρασία μάστιζε τα χυμένα μαλλιά τους.
Η λίμνη εγείρεται- σαν μια πληγή της γης σαν ένα αγκομαχητό του ουρανού που μορφάζει.
Ανοίξαν φώτα- σκηνοθετήθηκε σαν πάντα ο παράδεισος.
Τα δέντρα θυμούνται, τα κορμιά θυμούνται, τα Γιάννενα λοξοδρομούν προς την αιωνιότητα.
Έχω ένα μυστικό και με αυτό πορεύομαι- είμαι
Ευτυχισμένος που ξυπνώντας το πρωί, ακούω τα κοτσύφια που με υποβάλουν σε ποιητικά βασανιστήρια.