Φρυκτωρία..

Σου διαβάζω:
Την καρδιά μου, την ζωή και τον θάνατο-
Όλα ίδια πονούν· σκιρτήματα πίσω από το φως, εκεί που η σκιά είναι 
ατέρμονη φυλακή, εκεί που η ανάγνωση
Γκρεμίζεται μες τον ύπνο κι ακολουθούν
Τα όνειρα, ανοίγει μια βεντάλια χρωμάτων
Κι η μέρα που έρχεται ανασύρει από την μνήμη σου των αποφάσεων τα παιχνίδια.
Γράφε εσύ κι εγώ θα μπολιάζω τις δημητριακές αποταμιεύσεις σου
με την ηλιαχτίδα της άνοιξης.
Γράφε εσύ κι η άνοιξη θα 'ρθει απρόσμενα να μηνύσει ευαγγελικό χάος.
Όπου σταματά το μολύβι σου μια φρυκτωρία υψώνεται
Και με καλεί σε μιαν εγρήγορση που δεν είναι δικιά μου..