Ιδιωτικός μύθος…

Πόσο φως εσυλλάβισα πυκνό φεγγάρι πίσω απ' τα γκρεμισμένα κάστρα της αγρύπνιας!

Κι οι νύχτες που ήρθανε, 
θεόρατες,, καταγεγραμμένες στην ιστορία της αγωνίας μου,
δύσκολες νύχτες.

Αλλά ανδρώθηκα, ξεκαθάρισα τα τοπία τα μέσα μου, βρήκα
τον ψυχολογικό μου ρυθμό. Ω φως που σε θέλω
καθώς ρουφώ αχόρταγα κάθε αχτίδα σου, ω ξεκάθαρο είναι
και ξεκάθαρο Σχέδιο
μιας αναζήτησης που μακριά πάντα με πάει…

Στον αέρα τρέμουν των τριαντάφυλλων τα μπαρούτια και οι εκπυρσοκροτήσεις
της καρδιάς μου τρυπούν το πολυσέλιδο τετράδιο
του μύθου σου, ω ζωή!