Ραντεβού σε ποια κόλαση θα δώσει την επαύριον η ανθρωπότητα;

Ανέστειλε τις αξιώσεις σου, δεν πιστεύω
στην μοίρα,
το όνειρο γυρνά σε εφιάλτη,
πόλεμος,
πόλεμος, πόλεμος,
τα αεροπλάνα 
βομβαρδίζουν την λογική- ποιος κατευθύνει
τα αεροπλάνα; -
μοιράζονται και ξαναμοιράζονται τα σύνορα,
το υποκριτικό σκοτάδι των θρησκειών
μεταμφιέζεται σε ένα φως που κομπιάζει
αμετάκλητα όχι αθώο-
μες τα χαλάσματα συνάντησα την ψυχή σου
ανάμεσα στους καπνούς, όμοιο φάντασμα 
που ζητά μια υπόσταση-
Είσαι άσαρκη, είσαι λιανή πυγολαμπίδα, ράβεις
την κουρελιασμένη ηθική του ντουνιά-
Η μάχη σου είναι η μάχη μας, είναι
η πληγή που μας αναλογεί από μια ξεκληρισμένη πατρίδα-
Ακούω μια φωνή που δεν είναι η μελαγχολική φωνή σου,
σε ακούω που απομακρύνεις την Ομορφιά που ήθελα-
ως τα απώτατα ορύγματα
που πολεμά ο Θάνατος με την Ζωή 
και όλα άδικα γυρνάνε…