Μουσείο αφηρημένων συνόρων…

Δεν κουράζεται η υπομονή, είναι
όπως αγκύλωση πάνω στα σώματα των αγαλμάτων,
δραματουργεί 
και εκτρέπει το φερέφωνο του χρόνου να επικεντρώνει
πάνω στο κείμενο παρόν και
στο αρχέγονο μέλλον-
Παράδοξο!
Όλα κινούνται σαν μαρμαρωμένες αορτές που πέμπουν
ένα ασύστολο αίμα
να τεχνουργεί μοντέρνα διθυραμβικά επί
το εμβαδόν της ψυχής που, σήμερα, έχεις.
Παρακολουθείς την οδύνη τους ενώ κρυώνει στον περίγυρο της πρωτεύουσας
κι ακόμη αχούν των εξτρεμιστικών στοιχείων οι φρικώδεις πυροβολισμοί-
σε λίγο νυχτώνει.
Έναν άγγελο βλέπω που θεατρινίζει
στο παλκοσένικο των χρεοκοπημένων ονείρων..