Έλα βρε μην γκρινιάζεις…

Πώς να μαντέψεις τι θα κατεβάσει η κούτρα των μαζών, το αθώο

που στην αγέλη σκλαβώθηκε, το εγώ

που δεν αντάμωσε ποτέ το εμείς, το άπρεπο και το πολλά κολασμένο…

Όλα είδωλα μιας τάξης που γεννά αταξία, προσεγγίσεις

στα χρηστά ήθη των πολιτών που δεν κόπιασαν

για την ριμάδα ζωή τους. Ποιός πληρώνει το νόμισμα που κάνει

προσιτό το κοινωνικό αγαθό, ποιός αψηφά τις άρρωστες

νομενκλατούρες, ποιός

ραπίζει τα κόμματα και μόνο στην δικαιοσύνη πιστεύει

που πλήττεται από τα καθεστώτα που σαπίσανε, μπα σε καλό μας!

Έλα βρε μην γκρινιάζεις – ας ζήσουμε

με χαρά και ελπίδα·

θα εξανθρωπιστεί, κάποτε, ο άνθρωπος, θα φτάσει

ν’ ανασαίνει σωστά, θα γίνει

αυτό που θέλησαν και οι θεοί

που έπλασε ο ίδιος να τον συνεφέρνουν…