Ανασύρω προσεκτικά:
ένα λουλούδι μεγάφωνο που με κάνει να ζω κι άλλο αθώα·
και ένα κοχύλι, στιλπνό όσο τα χείλια σου,
μεγάλο όσο το μεσημέρι
και,
σπουδαίο όσο η ζωή·
τα ακουμπώ στο τραπέζι·
καμία ανάγκη για λόγια·
είναι που νιώθω την ανάγκη να εκμυστηρευτώ έναν έρωτα που
δεν μου τελειώνει-
μόνο με τελειώνει σαν να 'μαι ένα κεράκι που σε λίγο θα σβήσει,
καιόμενο από ένα πάθος λυρικό..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου