...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

22 Ιανουαρίου 2016

Ευτυχώς κρατώ το φεγγάρι στην αγκαλιά μου…








Περνώ με φούρια ανάμεσα στα φαινόμενα
Ο,τιδήποτε μπόρεσα ήταν απατηλό
Ο δρόμος ο τρόπος η φυλακή
Οι αντιφάσεις που πρωταγωνίστησα, οι αγωνίες
Όλα απατηλό δρώμενο που με κάνει χειρότερο από πριν.

Επάνω μου η δημιουργία σκαρώνει
Η άτακτη φυγή των λέξεων μπροστά στων γεγονότων την οξύτητα
Η νόμιμη άμυνα με φαντασία να υπερασπιστώ
Τα γραμμένα μου.

Αλλάξανε βλέπεις οι τρόποι και τα ποιήματα περισσεύουν.
Ο κάθε στίχος είναι πανταχόθεν ανοικτός.
Σε ποιό βιβλίο να καταφύγεις ικέτης μιας γνώσης που, μάλλον, τελείωσε;

Ευτυχώς κρατώ το φεγγάρι στην αγκαλιά μου, κάθε νύχτα
Και νιώθω τον παλμό του όπως θα γέμισε την καρδιά της Σαπφούς
Λυρικές αυταπάτες!






2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

νιώθω τον παλμό του όπως θα γέμισε την καρδιά της Σαπφούς
Λυρικές αυταπάτες!
ΣΠ

Πράγματι!
Με αυτές όμως προχωρούμε...
Φιλιά
της ...χιονο-αναμονής...


Υιώτα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Πίσω από τις χιονισμένες μέρες ο ήλιος ξαναέρχεται.
Πράος, μειλίχιος, αισυμνήτης.
Κι η ζωή συνεχίζεται..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου