Δεν κάνω δημόσιες σχέσεις. Ζω στην απομονωμένη Αλήθεια μου,
στην κοιτίδα των ποιητικών μου ονείρων και από κει παράγω αυτό που λέω
"αισθηματικό πολιτισμό".
Να κατέχεις λίγα είναι οδυνηρό- μα και να κατέχεις πολλά είναι
αληθινά αφόρητο- αφού αυτό σε κάνει να ξεχνάς να θεραπεύεις την ψυχή σου με τα
βότανα της μουσικής της ζωγραφικής της Τέχνης γενικότερα. Είναι ο κοντινότερος
Θεός που πιστεύω.
Η Τέχνη, η έξαψη του νου, η φαντασία που δεν χωρά πουθενά,
που γκρεμίζει και συνεχώς επινοεί κάτι που διαστέλλεται και δεν είναι Σύμπαν μα
ξεπερνά και δεν την περιορίζει κανένα σύμπαν.
Ζω μια ευτυχία εσωτερική που δεν περιγράφεται, ανήκω σε μια
κάστα "τυχερών" που συνωμοτούν εναντίον μιας πραγματικότητας που τα ανθρώπινα
διαβάλλει και μας κάνει να μένουμε καθηλωμένοι στην αοριστία μιας μελαγχολίας δίχως
μέγεθος..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου