Ιερό σμίξιμο…

Αιχμηρό δεν μένει τίποτα με τα χρόνια
ξεθυμαίνουν τα αρώματα και του κορμιού η φωνή θαμπώνει καθώς
μαραζώνουν οι ατίθασες, άλλοτε, αισθήσεις του·
παντρεύτηκαν οι πόθοι με τις μέρες,
κρατώ την ανάμνησή τους,
ο χρόνος δείχνει φυλακή,
η αφή είναι μια αιλουροειδής ακμή που καίρια πληγώθηκε,
παραβάλλεται με την νύχτα ο μέγας ιερός σου Πόθος·
σκεπάσου με την βεβαιότητα
μιας μουσικής που δεν δύει, άκουσε
στα σκοτεινά,
το σθένος των άστρων κάνει να πάλλονται τα δάση που φιλοξενούν την εικόνα των λέξεων που την συνουσία
του ουρανού περιγράφουν
με την επική ιερόσχημη θάλασσα…