Ευανάγνωστα τα φύλλα των παρόχθιων δέντρων και ένας ενάλιος
θεός - ο πιο σημαντικός δραπέτης-
από ένα καταργημένο δωδεκάθεο.
Πτήσεις των γλάρων, γαλανές, άσπρες, ραμφίζοντας
το ωραίο μεσημέρι.
Ένας άνθρωπος
απλώνει τις υποταγμένες πια ιδεολογίες του
να στεγνώσουν στην ήσυχη ακρογιαλιά.
Οι επιθυμίες των φώτων έγιναν ένα επίμονο
ποίημα που αφομοιώνει τις χλωροφύλλιες λέξεις του
κάτω από το ακριβό φεγγάρι..
Εγώ…
Που νιώθω τον παλμό ετούτο, εγώ!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ένας άνθρωπος
απλώνει τις υποταγμένες πια ιδεολογίες του
να στεγνώσουν στην ήσυχη ακρογιαλιά.
.....
Εγώ......... ΣΠ
...ανάγκα και οι ...θεοί...!
....και οι μικρο...θεοί...
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα-Δημήτρης
Γεια σου μωρέ! Φυσικά και έβαλα εκείνη την όμορφη κοπέλα που σου μοιάζει στο ποίημα μου. Μην θυμώσεις! Τι σου είναι αυτές οι ομοιότητες!
Αλήθεια, πόσο όμορφη γυναίκα υπήρξες! Κι όλο τούτο, λες και μαζώχτηκε και κατέφυγε στην ψυχή.
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.
Χαιρετισμούς στον Δημήτρη!
Δημοσίευση σχολίου