Νύχτιο τραγουδάκι…

Πιτσιλούν κύματα την μάντρα και το σπίτι μπατάρει μέσα στην καλή διάθεσή μου
ολόπλευρα βουτηγμένο στην ώχρα του.
Τι είπα που παρασύρθηκε από του πουνέντε την αψάδα και, μετά, γλύκανε ώσπου να μοιάζει με πουλί που αποδήμησε; Ήσυχη ώρα·
νύχτα γλυκιά· το φεγγάρι υιοθετεί μια πανοπλία ασημένια·
σελίδες άστρων, πασπαλισμένες με την άχνη των σύννεφων
με ποιήματα άγραφα μοιάζουν·
ξεχωρίζω ένα, το για μένα λαμπρότερο·
Οι νυχτερίδες προσφέρουν θυσία στην σκοτεινή Εκάτη και πεταρίζουν άοκνες επιγραμματικές κάτω απ' του φανοστάτη το φως..