Ύμνος σύγχρονης νεράιδας…

Ότι αδειάζει μες το βοριαδάκι της μέρας είναι καημός·
Κρύωσε η συντροφιά μας, σκαρφάλωσε πάνω στα γυμνά δέντρα,
Το πουλί κρύφτηκε κάτω απ' τις στέγες με τα κεραμίδια,
Άδεια ζωή, άδειος ορίζοντας,
Οφθαλμός αντί ρέμβης και ρέμβη αντί μουσικής- τόσο απλά
Και τόσο αρμονισμένα όλα υπακούνε·
Ύμνος η βροχή πάνω στην λερωμένη άσφαλτο, ύμνος που κάνει το θεϊκό σου κορμί να αναφαίνεται πίσω απ' τις πέρα γειτονιές
Νεράιδα των αδάμαστων πνοών του Ιανουαρίου..