Ύφος και ύψος του Παπαδιαμάντη…

Ζήτα μου αγιότητες μες απ' τα θλιμμένα σου μάτια.
Κρυώνει στα περίχωρα- εμείς πάντα στα περίχωρα ζούμε
Ωραιοποιώντας την άθλια όψη του κόσμου.
Κυνήγι έχει η μέρα στο πουλί, αυτό που αγαπάμε στενάζει,
Είναι αγώνας, είναι προσευχή
Σιωπηρή, είναι ατέλειωτο διάβημα
Προς την όψη του ήλιου που σε κατοικεί.
Στον αέρα μνημονεύονται τα λόγια που δεν είπες,
Πρόφερες τόσην ερημιά που άγιασε της νύχτας η εκκλησία,
Από μια παράγραφο απλησίαστη ήρθες που όσο την ξαναδιαβάζω τόσο δικαιώνεσαι
Έλλην και μόνος κι έρημος, μοναστηριακός καλόγερος που έκλεισε
τα σύνορα της πόλης στα γραφτά του.