Αγρίεψε η εποχή και είναι φτηνές πια οι ζωές των ανθρώπων-

Αγρίεψε η εποχή και είναι φτηνές πια οι ζωές των ανθρώπων-
Τα ταμεία, σαν σώματα πεινασμένα, για κέρδος διψάνε-
Πώς κάποιος θα μπορέσει να εξαργυρώσει μια ψυχή;
Ουρλιάζουν με απόγνωση οι πολιτείες.
Στα κρησφύγετα του πολέμου ακατάληπτη μια άρρωστη θητεία
που σου αρμόζει πια καλά.
Ούτε θεός δεν χωρά μες το ανθρώπινό σου όνειρο!
Όσους στίχους έκανα, ξέρω που ύστερα αφ' εαυτού τους οξειδώθηκαν
γιατί τους έφαγε μια αγωνία αρμύρα…
Και να πάψω να μιλώ και να μιλώ το ίδιο θα είναι..
Δεν γνωρίζω άλλες μουσικές, ούτε ρυθμούς που φεγγοβόλησαν στην νιότη το αίμα.
Καθαρά μέσα μου μόνο τα αγγελτήρια της πίκρας.
Και αφθονεί να μην μπορώ και να τον ξέρω ο ουρανός –
Πάνω μου
σαν με την συμβολική του ορχήστρα
που παίζει δωδεκάδες νότες!