...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Απριλίου 2010

Τελειώνουν όλα

Τελειώνουν όλα κι ένας ευκτικός άνεμος
κλέβει το μέλλον της μέρας.
Τα στάχυα λυγίζουνε
απαράμιλλα ωραία,
όπως χρυσαφένιες αντένες
που ξεκινούν απ' την γη.
Το τοπίο αρχίζει να γίνεται πράο-
ένας ήλιος δακρύζει από χαρά και σαπουνίζει
το λίγο σκοτάδι που άφησε μια τύψη.
Κάτι πουλιά που κρώζουν μες το πρωινό που μεγαλώνει
την φανερή λαχτάρα των φυτών.
Αντηχεί ένα σιγανό "αλληλούια!"
Τα χέρια του αέρα είναι τα χέρια του θεού.
Ο κόσμος τόσο απλουστεύεται
που είναι ένα παιχνίδι μες τα όνειρα ενός αρχαίου ποιητή.
Το οξυγόνο αναστατώνει όλα τα πλάσματα
κάνει το αίμα να βομβεί, να ασπαίρει.
Και η επωδός σε όλα είναι αυτό που έρχεται μετά,
το γαλανό
μεγάλο μεσημέρι που βαφτίζει μ' έκπληξη το σύμπαν..

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Τελειώνουν όλα; Ή αρχίζουν όλα; Ή είναι το ίδιο;
Είχα την αίσθηση ότι δεν διάβαζα αλλά έβλεπα ένα πίνακα ζωγραφικής, όπου ένας γλυκός "ήλιος δακρύζει από χαρά και σαπουνίζει
το λίγο σκοτάδι που άφησε μια τύψη"
Μα πείτε μου πως γεννήθηκε αυτή η εικόνα;
Δεν χρειαζεται να γράψω άλλο. Με ξεπερνάει το ίδιο το κείμενο που προσπαθώ να σχολιάσω.
Α! Και για να μη πω για τα εξαίρετα σπάνια πια, πλούσια Ελληνικά του Στρατή

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

~reflection~ είπε...

Τα όμορφα τελειώνουν το ξημερωμα της Επόμενης Αυγης... εκέι που η σκιά του Χθες ζωγραφίζει μνήμες αναπάντεχης νοσταλγίας...
μα εύκολα και γρήγορα θυσιάζει τα πιο όμορφα στιγμιότυπά της σε ένα νεό σκίρτημα, που θα αποτελεσει το κίνητρο μιας Νέας δημιουργίας....

Πόσα Σύμπαντα μπορεί να κρύψει μια καρδια στ'αλήθεια?...
Πόσα?...
Και η σκεψη?...
Η φαντασία μπλεγμενη με το συναίσθημα και την ενόραση?...

Τα φιλια μου.... πανω στο σκιαγραφημενο Συμπαν που αντεχει τις αναγεννησεις ..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου