...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

19 Απριλίου 2010

Μέσα μου οι καταγραφές είναι βασανιστήριο

Κοιτάζω όπως κοιτάζουνε οι αφελείς:
βαριεστημένα.
Μέσα μου οι καταγραφές είναι βασανιστήριο
οξύ. Πουθενά δεν υπάκουσα. Ακύρωσα
την ηθική που με διδάξανε. Μέσα μου
καταργήθηκε. Ήθελα η ζωή να είναι εισιτήριο
για την αθανασία.
Έτσι άγγιξα τα λουλούδια, σχεδόν τα ήπια·
το άρωμά τους
άναψε
πολύτροπο
μέσα μου. Σ' ένα κορμί
γυναίκας βρήκα να μην έχουνε ισχύ
τα ψέματα του εφήμερου.
Πίστεψα στην αγάπη.
Ξυπνούσα κάτι πρωινά τόσο νωρίς που οι άλλοι
δεν καταλάβαιναν ότι εγώ
τόσο είχα ο δόλιος απομακρυνθεί
απ' τα εγκόσμια
(κι ας δεν το ήθελα).
και σε βιβλία παλαιά που οι στίχοι τους εξείχαν
ως το άπειρο
χάθηκα, πήγα.
Να ταξιδέψω δεν χρειάστηκε γιατί ήταν η φαντασία μου
πηγή χρωμάτων.
Έτσι σε ένα βράδυ έκλεισα
όλη την σοφία
σε μια άδεια μποτίλια
και την απόλυσα στην θάλασσα:
να βρει το κύμα το αληθινό του περιεχόμενο..

25.01.2010

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Να ταξιδέψω δεν χρειάστηκε γιατί ήταν η φαντασία μου
πηγή χρωμάτων.

Όταν η υπέρβαση γίνεται με δίχως φραγμούς από επίγειες δικες.. τότε οι κήποι ανθίζουν πρώτα μεσα στα μάτια, στο βάθος της ίριδας ανασταίνονται τα Ουράνια Τόξα της Ανοιξιάτικης Εφηβείας του κόσμου...
Μέχρι τα μάτια βαριά να κλεισουν... ή πολύ ελαφριά και αθορυβα... ανάλογα με το βάρος των χρωμάτων που σταλάζουν πάνω στα Όνειρα...
Πόση αισθαντικότητα να ξοδέψει η γραφή για να περιγράψει το ασθενές πέταγμα της πεταλούδας που λέγεται Ψυχή?... μέσα στον περιβάλλοντα χώρο που βρίθει απο αλληγορίες και υπερβάσεις Εαυτού και Φραγμών της πεπερασμενης επίγειας Δημιουργίας!.... Πόση?..

Την καλημέρα μου, Στρατη... μέσα από την πολυχρωμία της φαντασίας που συνοδεύει όλα μας τα ταξιδια....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

σε ένα βράδυ έκλεισα
όλη την σοφία
σε μια άδεια μποτίλια
και την απόλυσα στην θάλασσα:
να βρει το κύμα το αληθινό του περιεχόμενο..

Την καλησπέρα μου Κάκια!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου