...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

11 Απριλίου 2010

Αμπέλι αττικό, γλυκό σταφύλι

Αμπέλι αττικό, γλυκό σταφύλι-
στεγνώνουνε κάτω απ' τον ήλιο όλα τα χώματα.
Η χαρά μου αντηχεί μέχρι τα υπερώα των παλιών σπιτιών.
θριαμβικό ένα τραγούδι ανέρχεται με εμπνευσμένη λευκότητα.
Το ποίημα μου είναι μια σύντομη αιωνιότητα
που δεν θα την πω-μυστική θα την κρατήσω
ώσπου να σας την μαρτυρήσουν τα φεγγάρια που θα γεννηθούν
μετά από μένα.
Ανεμίζει ο πορφυρός χιτώνας μου και ανεβαίνω
όλη την έκπληξη του πρωινού, γίνομαι ημίθεος
που ασκεί, τα δικαιώματά του στα κελεύσματα της μοίρας να κωφεύει…
Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 11.4.10
Ετικέτες

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Είναι άραγε ΣΤΡΑΤΗ στα δικαιώματά του να κωφεύει ένας ημίθεος στα κελεύσματα της μοίρας ή ορίζει την μοίρα .
Μου αρέσει η σκηνή που ανεμίζει ο πορφυρός χιτώνας την ώρα που ανεβαίνεις όλην έκπληξη του πρωϊνού. Πολύ όμορφο.
Βέβαια και εδώ η λατρεία σου για κάθε τΙ το παλιό είναι εμφανής.
Κανένα σου ποίημα δεν είναι κλώνος άλλου και αυτό δείχνει την πληθώρα των εικόνων που σε γεμίζουν. Είναι εντυπωσιακό

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

11/4/10 21:16
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Αχ αυτά τα επαινετικά σου σχόλια..
Πάντα ευμενής!
Την καλησπέρα μου!

11/4/10 22:04

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου