Φύλλα λευκά στραφταλίζουν στον ήλιο·

Φύλλα λευκά στραφταλίζουν στον ήλιο·
μέλισσες σαν ερωτευμένες μ' ένα που δεν έγινε ποτέ μεγάλο άνθος·
ένα αεράκι χάιδευε γλυκά γλυκά την χλόη·
ένα παιδί γυρνούσε κουρασμένο από το παιχνίδι του.

Νερά ομιλητικά τρέχουν να κάνουνε την μέρα μυθική·
εγώ θνητός μόνο τον έρωτα σ' ένα κορμί που σπαρταράει σκέφτομαι·
κοιτώ μέσα στα μάτια σου και είναι όλοι οι στίχοι μου
ένα ανούσιο κάτι που δεν χώρεσε σωστά ούτε σε τόσες λέξεις.

Νυχτώνει ύστερα και στα λευκά σεντόνια μου
γυρίζω πάλι πάλι εκεί, στριφογυρίζω που ύπνος δεν με πιάνει

και χρησιμοποιώ ένα μελάνι κουρασμένο για να γράψω μέσα στις σελίδες μου
το ίδιο άστρο που είδαμε και μες τις νύχτες όλες πάντα ίδιο φτάνει…

14.12.2009