Πιο αθώο τώρα το παρόν πιο αθώος κι εσύ

Πιο αθώο τώρα το παρόν πιο αθώος κι εσύ
που με τόσα θησαυρισμένα μέσα σου μόνο έναν στίχο αληθινά κατέχεις

κι αυτόν όπως σπασμένο κίονα, ριγμένο εκεί
ανάμεσα στις τόσες παπαρούνες που ματώσανε
όλη την γη την άνοιξη.

Στα μάτια σου που φλυαρούν τα χρώματα, στα μάτια σου
που συλλαβίζουνε σαν ένα αλφάβητο το φως , στα μάτια σου
ο κόσμος πιο ωραίος.

Και πες τον τώρα όπως ένα

παιδί που τώρα δα μαθαίνει όλη την έκπληξη
αυτού του παιχνιδιού του έρωτα που θάλλει
μες των πραγμάτων την ουσία…

14.12.2009