ΕΠΙΛΟΓΟΣ….

ΕΠΙΛΟΓΟΣ….

Δύο σελίδες δεν είναι πολύ
καλή αριθμητική για έναν άνθρωπο-

Πρέπει να τις φιμώσεις με στίχους, να μην αφήσεις
σύνορα ανοιχτά, επικίνδυνα, με την χώρα
του εξώφυλλου..

Μετά η μοναξιά που την ήξερες:
σαν παλιό βυζαντινό μωσαϊκό.

Όλο μικρές μικρές πετρίτσες λύπης.

Μέρα ωραία για απλουστεύσεις και για όνειρα·
κυνηγώντας σε με επιμονή
σαν τύψη
ή
σαν μνήμη της γενιάς σου.

Το ποίημα καταποντίζεται νωχελικά
μέσα στο αξεδιάλυτο σκοτάδι
της διάθεσης αυτού που διαβάζει καπνίζοντας απόψε
σ’ ένα ξενοδοχείο φτηνό της Ομόνοιας.

Λεωφόροι, πεισιθάνατα κλάξονς και φώτα
Πολύχρωμα: Η ασωτία του νυν μας..

Στο Σύνταγμα αισθάνεσαι φιλοξενούμενος
στο ετοιμόρροπο σπιτάκι της πατρίδας σου..
Γράφοντας στίχους.

Γράφοντας στίχους:
«Ώ κακόμοιρη Ελλάς
που ‘χεις τέτοιους σαν κι εμάς!»

Αυλίδα 13.12.1982