Στον κήπο ανάβει μία πολυόμματη άσπρη τριανταφυλλιά

Στον κήπο ανάβει μία πολυόμματη άσπρη τριανταφυλλιά
με τα μεγάλα ρόδα της που κοιτούν εμάς και τον περαστικό έναν
που φιλά ένα ξανθό ωραίο κορίτσι.

Λιγάκι ύστερα από το πάρκο που οι συνταξιούχοι κάνουν βόλτες σκοτώνοντας με την παρέα τους την ανία.

Και τ' αυτοκίνητα που τρέχουν μόλις δέκα μέτρα χαμηλά
στον δρόμο που διχοτομεί την πόλη.

Ένας καιρός θλιμμένου στοχασμού, ένας καιρός του σκέπτεσθε
αλλήλους.

Ξεπνόισε σαν να μην είχε τίποτα να δώσει ο χειμώνας..

Το ποίημα γράφεται στην ανοιξιάτικη του διάρκεια..

Ο άνθρωπος είναι απλά φοβισμένος-
δεν δίνει αισθήματα και οι πράξεις του μυρίζουνε ιδιοτέλεια
που θα σκεβρώσει το ύστερο μέλλον φριχτά..