...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

13 Απριλίου 2010

Κάθε πρωί μες από το όνειρό μου

Κάθε πρωί μες από το όνειρό μου φεύγει φτερακίζοντας
κατά τον ουρανό ένα παράξενο πουλί που είναι
ίδιο η ψυχή μου. Ο αέρας
κρύος φτάνει τα δέντρα στο αμήν,
ένα πεσμένο φύλλωμα βλάσφημο
να του πούνε. Και το πουλί
έρχεται, κάθεται πάνω σ' ένα γυμνό κλωνάρι
και τραγουδάει το πρώτο φως όπως
μες από την φωνή του γίνεται σ' όλα
τα γύρω άνοιξη!

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Μια ψυχή που φτερουγά απεγνωσμένη να γατζώσει το τελευταίο σημάδι του χρόνου ...να πιστέψει ...να μεταλάβει σταγόνες ζωής ...και μια άνοιξη που ξυπνά τα βλέφαρα ...που σκορπά μυρωμένα όνειρα ...να συνεχιστεί το ταξίδι στο φως ..για όσο.........
την καλησπέρα μου ποιητή !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλησπέρα Δέσποινα!
...σ' όλα
τα γύρω άνοιξη!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου