...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Απριλίου 2010

ΥΠΑΡΧΩ…

ΥΠΑΡΧΩ…

Το φθινόπωρο είναι απόχρωση της ψυχής μου.
Αν μπορείς να σταθείς μέσα του, μέσα στο όνειρό μου βλέπεις-
όπως σ' ένα κινηματογραφικό πλατό κινούνται
βιαστικοί οι επίδοξοι ηθοποιοί..
Το να ξέρω κάτι, είναι ένα φως που δεν το αρνιέμαι
αλλά είναι σβησμένες πια οι επιδιώξεις μου.
Λαφυραγωγώ μονάχα εμένα.
Υπάρχω μ' ένα νόημα που διαφεύγει..
Βγάζω ήχο πόνου..
Το απόγεμα
γδέρνει το φως του πάνω στα κορμιά των δέντρων
που γεμίζουν ρυτίδες
και υψώνονται όπως στωικοί δέσποτες
που δεν υπολογίζουν το αύριο..
Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 15.4.10
Ετικέτες

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Ενα φθινόπωρο που μαζεύει στο βρεγμένο χώμα, στο πούσι του τα φυλλα ,απ τα δέντρα που φυλλορροούν κάτω απ τα μολυβένια σύννεφα...ανασαίνει το χώμα το πρωτοβρόχι σαν την λαχτάρα της ψυχής απ τα μελλούμενα...
Μου αρέσει το Φθινόπωρο γιατί κάνεις καινούργιες αρχές..πιο ώριμες και κατασταλαγμένες.. πιστεύω ότι η Άνοιξη σε αναστατώνει..το καλοκαίρι σε ξεμυαλίζει..το Φθινόπωρο όμως σε προσγειώνει στην πραγματικότητα και έρχεται ο χειμώνας που ζυμώνονται και ωριμάζουν οι σκέψεις και οι άνθρωποι..
Η ύπαρξη ζωγραφισμένη σαν φιγούρα
παλιάς μαυρόασπρης ταινίας..σ ένα τοπίο ζωής ανεξίτηλο...
καλό βράδυ ποιητή !!

15/4/10 19:57
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Αυτό που λέω "είναι τοπίο της ψυχής μου" δεν το λέω τυχαία..
Νομίζω το μελαγχολικό φθινόπωρο προσιδιάζει περισσότερο από τις άλλες εποχές με την ψυχολογία μου..
Έχω μέσα μου τόσες εικόνες απ' αυτό που πάντα θα γεννιώνται νομίζω ποιήματα..
Την καλησπέρα μου!

15/4/10 21:14

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου