Μιλάνε όλα γύρω μου με έναν λόγο από γυαλί..

Κοιτάζω γύρω μου: το φως χαμηλώνει·
ό,τι εφεύρα γράφεται στο αναίτιο
και το λησμονημένο.. Οι σιωπές
που κέρδισα
σαν για να μάθω την ψυχή μου, οι αγρύπνιες-
Ο θεός που δεν ήθελε ούτε μία θυσία
έστω των λέξεων επάνω στο λευκό χαρτί
που χιονισμένη μέρα που υπόσχεται
αόριστα και κάτι μοιάζει..

Οι μέρες είναι αθροίσεις
ημερολογιακές
που δεν βγάζουν πουθενά και κανένα
αλφάβητο τον χρόνο τους σωστά και δεν αποτυπώνει..
Κι έτσι μετά από χιλιάδες χρόνια που θα είναι κάτι ανεξήγητο η βροχή
που θα μουσκέψει τα μαλλιά ενός παράξενου αρχαιολόγου
κάτω από τα φύλλα ενός δέντρου που κρεμάστηκε μέσα στον άξεστο Ιανουάριο
με ψηφίδες μιας θλίψης- κόντρα πάλι ο καιρός-
κι οι άνθρωποι που θα καμώνονται πως είναι τάχαμου σπουδαίοι..
Θα φανερωθεί εκείνο το "όχι" που είπαμε
να μην μας έχει του χεριού του ο καιρός
είδαμε στα βαθιά του ήλιου, περπατήσαμε στην ερημιά
τώρα βαφτίζουμε με δάκρυα τις άγονες περιπλανήσεις
μες τον αιώνα που η σήψη του τον σαβανώνει..

Μιλάνε όλα γύρω μου με έναν λόγο από γυαλί..
Παραμυθένιο..