Σε μια Μεγάλη αιώνια Παρασκευή..

Ώρα της αλήθειας , ανατέλλουσα πάνω από το χαμηλό βουνό που σπίθες βγάζει.
Ο χρόνος πολεμά την ημέρα κι εκείνη με την σειρά της απλώνει
άσπρα επιχειρήματα
πουλιά
όπως ασπρόρουχα που ανεμίζουνε φρεσκοπλυμένα
μες τον αέρα του γαλάζιου πρωινού.
Αήθης δήμιος η αιωνιότητα..
Οι μαργαρίτες άνθισαν και λένε κάτι για τον έρωτα- φυλλομαδώντας.
Καρφώνεται επάνω στην σελίδα μου το μεσημέρι.
Ένας έφηβος τρέχει για να φανούνε τα ολοδύναμα μούσκλια του
που στέργουν την χάρη.
Ανοίγουνε τα σπίτια τα παράθυρά τους.
Ο κόσμος κάνει φασαρία και θέλει την έκπληξη..
Σε μια Μεγάλη αιώνια Παρασκευή..

2.4.2010