ΔΕΗΣΕΙΣ

ΔΕΗΣΕΙΣ

Φύσηξα στις φλογέρες του Μαγιού
Πνοές καθάριο κρύσταλλο,
Ίσιωσα τους σκοπούς της μελωδίας της απελπισμένης-
Και μου ανοίξανε ορίζοντες του όρθρου,
Πριν να μιλήσει ένα πουλί, προτού καλά καλά η μέρα
Πάρει τ’ απάνω της, βαφτίζοντας
Την πλάση με ήλιο.

Μου ήρθατε στίχοι- όπως άρτου δώρα
Με το στάχυ ξορκίζοντας τον θάνατο
Στους κάμπους που είπαν
Το χρυσό λίκνισμά σας
Σαν χορεύτριες μεστωμένες, σαν
Δεήσεις αγνές
Ανθρώπου που αγιάζει…


26.7.2007