ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ.

Ήλιος ζεστός, κεφάτος
Στάθηκε στον αιώνιο ουρανό
Άρχισε να τραγουδάει, «Μέρα θριάμβου..» έλεγε.

Τα παιδιά
Μαγεμένα πάντοτε
Κάναν τα παράπονά τους στον ουράνιο πατέρα
Που μεριμνούσε για την ευταξία του σύμπαντος.

Εμείς ήμασταν ερωτευμένοι με την δόξα.
Δεν ακούσαμε που έσβησε ταπεινά
Το σφρίγος του χειμώνα.
Ο άνεμος πήρε σβάρνα τις αναμνήσεις.
Το χελιδόνι φτεράκισε τιτιβίζοντας
βραχνά
Την άνοιξη. Απρίλης!

Ανεβήκανε στην έκπληξη των ημερών τα θάρρη του γραίγου.
Η άπλα των ονείρων κατακλύσθηκε από μικρούς γελωτοποιούς
Που τυράννησαν με την ευθυμία τους
Την κακία των αμείλικτων δολοφόνων.

Και νόμισα πως νικούσα, είχα μια τέτοια αίσθηση
Όταν η μελαγχολία κονταροχτυπούσε πάνω στο γεμάτο με τραγούδια στήθος.

Κυριακή!
Ανάστα ο κόσμος!
Χαρά μου!
Κυριακή, ώ χαρά μου!

4.4.1982