ΑΓΓΕΛΟΚΡΟΥΣΜΕΝΟΣ..

ΑΓΓΕΛΟΚΡΟΥΣΜΕΝΟΣ..

Να ριχτεί μες τα όλα επειδή το είχε προστάξει ο βοριάς της ψυχής
του, όμως
Ο νοτιάς του τον ήθελε έτσι:
Να μένει κουκουβισμένος ο φτωχός μέσα στην ταπεινή αλήθεια
που κουβάλαγε
Πως είναι ένας ανθός που δεν μοσχοβολάει..

Αλλά
Είναι μια ώρα
Νιώθει καθένας ότι πάνω του
έχει φυσήξει δυνατή πνοή
Κι ακόμη
Κρατά αν είναι γόνιμη στιγμή για να καρπίσει·

Το ύψος της ζωής τον πολεμούσε
Έβλεπε το βάθος.
Μεγάλωνε το χάσμα ανάμεσα σ’ αυτό που τον ανάγκαζαν να είναι Και σ’ αυτό
Που αλήθεια ήταν…..
Και κείνος κάλπαζε σαν γύρω του ο χρόνος να ‘χε χρεωθεί
Των ανθρώπων τα βάσανα και τις μοίρες του κόσμου!

Ψηλαφητά τα μάθαινε όλα.
Να τον βλέπει από το άγιο το μέρος του ο καιρός.
Ένας που θα πασχίζει πάντα να άνω-θρώσκει άνθρωπος..

Όπως χαράματα που φλογίζει τον κόσμο ο ήλιος.
Να φανεί που ο άγγελος προβάλει
Και ζητάει το δίκιο
Για χάρη της μέρας..

22.8.1981