ΦΙΛΕ!

ΦΙΛΕ!

Πονάει το αίμα μου..
Ο θάνατος ανήκει στον μέλλοντα χρόνο.
Έχω ξοδέψει μια ζωή σε θητείες αναζητήσεων.
Τώρα
Αυτός ο ψίθυρος: «κανείς δεν δικαιώνεται..»..
Μηχανές ρολάροντας στην κεντρική λεωφόρο.
Ψιχαλίζει.

Τα σπίτια ανεβαίνουν συντροφιαστά
Ένα δύο σκαλοπάτια του ουρανού- μετά πεθαίνουν.
Μ’ ένα πλατύ χαμόγελο πάντα.

Τα λόγια σου μια αφορμή..
Αφήνομαι να εκδηλωθώ.
Πάταγος μες τον χώρο των ονείρων.
Αφήνομαι να πέσω ολόβαρος στο κενό των αναμνήσεων.
Αυτός ο Απρίλης ξημερώνοντας Σαββάτο.
Υπάρχω..

Φίλε, αχ φίλε!
Που βρίσκομαι;
Με μια πλατιά καρδιά όπου μέσα της
Παίζουν παιδιά: κορίτσια
Ερωτεύονται αγόρια!
Ο ήλιος
Υπερασπιστής ενός αισθήματος!
Αξίζει!
Φίλε, αχ φίλε!
Η ζωή αξίζει!

3.4.1982