ΠΕΛΩΡΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

ΠΕΛΩΡΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Ο φωτισμός που καγχάζει στο σούρουπο!
Η πελώρια συνείδηση..
Την ύψωσαν και την στήσανε πάνω σ’ ένα επικό βάθρο.
Περνούσαν οι άνθρωποι απορώντας.
Έκανε τέτοιο σαματά που μήτε μπορούσα να το φανταστώ.
Οι θεωρίες των πουλιών τιτίβισαν
Μέσα στ’ αυτιά των πεύκων.
Πρωί και Απρίλης-
Μονομιάς χάθηκαν τα οράματα..

Έτσι τώρα είμαι εδώ
Σ’ αυτό το ατμοσφαιρικό στίγμα όπου οι διαδοχικές
Αποχρώσεις στο τζάμι του αιώνα
Με πείθουν για το κακό.

Υπάρχει αυτός
Ο μικρός επαίτης της ψυχής μου.
Η θάλασσα ανηφορίζει περήφανη τα σκαλοπάτια των κυμάτων
Στέλνοντας μια βαριά αύρα να τραγουδήσει
Την μικρή-μεγάλη μας συνείδηση!
Λέω τέτοια που δεν την φανταζόμασταν ποτέ..
Νικηφόρα!

1.4.1982